ესე იგი პატარა შესავალის მსგავსი რაღაც: წინა შაბათს გარხოზამ დამირეკა და წამათრია "რა, სად, როდის?"-ის სათამაშოდ IBSU-ში.. ეხლა რატომ ვწერ ამას... იქ იყო ერთი ასეთი შეკითხვა, რომელიც ეხებოდა ვიღაც ოღრაშის მიერ შექმნილ ბრენდი კომპანიების ლოგოებს, ოღონდ ფინანსური კრიზისის შემდგომი პერიოდის... ანუ აიღო ცნობილი ლოგოები და ასე ვთქვათ დაარემიქსა ამ ყველაფრის გათვალისწინებით... ამან დამაინტერესა და რასაკვირველია დავგუგლე.. )
ესეც მიღებული შედეგები:
Company Logos After the Financial Crisis
Apple
Ford now known as
3M downsized
LG: Life is really not that great
YAHOO! Turns out this is what their executives are
მოკლედ, სანამ საქართველოში მელკი შიდაპოლიტიკური გარჩევებით ვართ დაკავებულნი, ირანში ვნებები დუღს :) საპრეზიდენტო არჩევნებში კვლავ გაიმარჯვა მოქმედმა პრეზიდენტმა აჰმადინეჯადმა, თუმცა მისი ოპონენტი, მუსავი მიიჩნევს, რომ ადგილი ჰქონდა გაყალბებას. მან გამოიყვანა მხარდამჭერების ძალიან დიდი რაოდენობა ქუჩაში და ატარებს საპროტესტო აქციებს.
ამ აქციებს უკვე მოჰყვა მხვერპლიც. დღევანდლამდე დაღუპულია 7 მომიტინგე. ფრანს პრესის ინფორმაციით ქუჩაში გამოსული ოპოზიციის მხარდამჭერთა რიცხვი მიახლოებით 1.5 მილიონ ადამიანს შეადგენს..
ვინც არ იცის, Sony Ericsson K750-ს (ბოლო პრაშივკას) დეფოლტად მოჰყვება რინგტონი სახელად After the Rain. სამწუხაროდ ის მხოლოდ 19 წამიანი ნაწყვეტია ყველანაირი დამატებითი ინფოს გარეშე.
After the rain has gone, you will find place to love again After the rain has gone, there will be time to love again.
და აი უცებ, ეს ვეში გავაძრე იუთუბზე :D მართალია ცოტათი განსხვავებული ვერსიაა (უფრო წაუჰაუსებს ეს), მარა კ ჩორტუ
რაც შეეხება შემსრულებელს, წესიერად მაინც ვერ გავიგე ვინ მღერის.... სავარაუდოდ ასეა:
1. პირველი და მთავარი - საზოგადოების დაკვეთას აცდნენ. "მხდალი კურდღელი", "ჰალსტუხიჭამია", გაბერილი განდონებით სირბილი და "დედი ჩავიჯვი"-ს ძახილი არ იყო ის, რაც საზოგადოებას უნდოდა. საზოგადოება ამ ეტაპზე ითხოვდა რეალურ, პროდასავლურ, ჩამოყალიბებულ, სერიოზულ, ზომიერ ლიდერს თუ ძალას, რომელიც ქვეყნის ვექტორს შეინარჩუნებდა და წინა ხელისუფლების ჩასვრილ-გაფუჭებულს გამოასწორებდა. ასეთად ხალხს რაღაც ეტაპზე ალასანია ესახებოდა, და სწორედ ამიტომ იყო მის ირგვლივ ამოდენა მოლოდინი შექმნილი. თუმცა ამ ახალგაზრდა კაცმაც, სამწუხაროდ, ჩამოსვლისთანავე მოასწრო მარგინალიზაცია და თავისი მთავარი უპირატესობები ქარს გაატანა ზიზღისგან სახედაღრეჯილი, ჩამოწერილი პოლიტიკური გვამების ფონზე 10-დღიანი ულტიმატუმის გამოცხადებით.
2. უპრინციპობა და მესიჯი - "მიზანი ამართლებს საშუალებებს". ოღონდ ჩვენს მოკლევადიან მიზანს მივაღწიოთ (რომლის მერეც არ ვიცით რა იქნება) და ამისათვის ნებისმიერ ხერხია მისაღები. გუშინდელი მოსისხლე მტრები ერთად დადგნენ, რამაც საზოგადოების საფუძვლიანი ეჭვი გაუჩინა მათ გულწრფელობაში. სულ რაღაც 1 წლის წინ ხომ ბურჯანაძე პლედებს არ აძლევდა გამყრელიძეს, რომელიც აგინებდა ოქრუაშვილს, რომელიც ბოზს ეძახდა ჩიხრაძეს, რომელიც აგრეთვე ბოზს ეძახდა ბურჯანაძეს, რომელიც დასანახად ვერ იტანდა ზურაბიშვილს, რომელიც დასცინოდა შალიკოს, რომელიც გასამართლებით ემუქრებოდა ბურჯანაძეს. ხალხმა ვერ გაიგო, ვისი ფუნჯი ვის როიალში იყო და ხელი ჩაიქნია
3. უაზრო შოვინიზმი - ქართული ვაშლისგან მხოლოდ ქართული ჯემი უნდა გაკეთდეს, ქართველ კაცს კინემატოგრაფიული აზროვნება აქვს და მისი ჩაკვლა დანაშაულია, დღეს ყველაფერი ქართული ჩაწიხლულია, ქართველი ქალი სექს-შოპში არ უნდა შედიოდეს, ამერიკის ასაკის თუთა მიდგას ეზოში
4. გაცვეთილი სახეები + წითელი ინტელიგენცია, გიგა ლორთქიფანიძე, ნუკრი ქანთარია, ჯანსუღ ჩარკვიანი და მისთანანი. მათ შორის უამრავი 90-იანი წლების გადატრიალების მონაწილე და შევარდნაძის უამრავი მეხოტბე. ჩამოთვლაც კი არ მინდა.
5. ზიზღი. განუზომლად დიდი ნეგატივი, ზიზღი პიროვნებები მიმართ. გიიიიივიიი, ბოკერიას თვალები, მიშას დორბლები, ა. შ.
6. გადამეტებული მოლოდინი - 9 აპრილს სტიქია მოვა, სტიქია. საკუთარ ნაჭუჭში ჩაკეტვა და მხოლოდ სტუდიაში შემოსული "რალამაზებიხართორივეძმები" ზარების მიხედვით საკუთარი ძალების და შესაძლებლობების განსაზღვრა.
7. გეგმის არქონა. ჯერ ოღონდ ეს წავიდეს და მერე მოვიფიქრებთ რა ვქნათ. და ეს მაშინ, როდესაც ქვეყანა ომის მდგომარეობაშია.
8. რელიგიით გადამეტებული მანიპულირება. აშკარა ფარისევლობა.
დასკვნა: ჩასვრილი ოპოზიცია იმედია გააცნობიერებს, რა წარმოადგენს საზოგადოების რეალურ დაკვეთას. თუმცა, თუ ვერ გააცნობიერებს, დიდი არაფერი დაშავდება, იმიტომ რომ საბოლოოდ დაკარგა მთავარი კოზირი, რომელიც მას ხელთ ჰქონდა - 100-200 ათასი ადამიანი, რომელიც პირველივე დაძახებისთანავე ქუჩაში გამოდიოდა.
ამაზე უკვე იმან უნდა იფიქროს, ვინც მათ ადგილს დაიკავებს.
მახსოვს ადრე მსგავსი სახელწოდების თემა გავხსენი ჯეოროკზე.. ნუ იმ დროს სასტიკ დეპრესიაში ვიყავი და თითქმის სულ "გრუზავიკ" სიმღერებს ვუსმენდი :)
დღევანდელ დროს, ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება პერიოდი (ან პერიოდები), როდესაც რაიმეს ნიადაგზე დეპრესიაში ვარდება. ეს შეიძლება დღეების, კვირეების ან თვეების მანძილზეც კი გაგრძელდეს.. სხვისი არ ვიცი და ამ დროს ჩემზე პირადად ძალიან ცუდად მოქმედებს, როდესაც ვინმე ჩემს გამხიარულებას ცდილობს; არა აქვს მნიშვნელობა რა საშუალების გამოყენებით იქნება ეს.. მით უმეტეს თუ საქმე მუსიკას ეხება.. ასეთ შემთხვევებში შემიძლია ძალიან უხეში ვიყო და მოკლედ რაღაც საშინელებები ვილაპარაკო ან ვაკეთო.
ამ დროს ჩემთვის დეპრესიიდან გამოსვლის ერთადერთი საშუალებაა სწორედ ე.წ. დეპრესიული მუსიკის მოსმენა და ამ ყველაფრის ჩემივე თავში გადახარშვაა... დაუჯერებელია, მაგრამ ნამდვილად შველის ;)
მოკლედ, წარმოგიდგენთ იმ რამდენიმე სიმღრეას, რომელიც ჩემთვის ყველაზე დეპრესიულია და ერთდროულად როგორც პესიმისტურ, ასევე ოპტიმისტურ განწყობაზე აყენებს ადამიანს...
პირველი ესაა ჯეფ ბაქლის "Dream Brother", რომელზეც მაგალითად გუდმენა მეუბნება, რომ "ძაან მაგარი ვეშჩია შჩ, მარა არანაირად დეპრესიული", ნუ ჩემთვის არის და რა ვუყო... :უსერ:
ნუ შემდეგ ალბათ მოდის ჯოი დივიჟენის 3 სიმღერა: "The Eternal", "Decades" და "Atmosphere"..
საერთოდ ეს ჯგუფი გრუზავიკების სიმრავლით გამოირჩევა და ნებისმიერ ალბომში 4-5 მასეთი ვეში ნამდვილად მოიპოვება..
